- zmordować się
- сов.изнури́ться, измота́тьсяSyn:utrudzić się, umordować się
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
zmordować się
Смотреть что такое "zmordować się" в других словарях:
zmordować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} utrudzić się, zmęczyć się, wyczerpać się czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zmordować się ciężką pracą. Zmordował się szybkim biegiem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zmordować — dk IV, zmordowaćduję, zmordowaćdujesz, zmordowaćduj, zmordowaćował, zmordowaćowany 1. «mocno zmęczyć, sfatygować, strudzić, umordować» Zmordować konia szybkim galopem. Daleka podróż kogoś zmordowała. 2. pot. «wykonać coś, zrobić coś z wielkim… … Słownik języka polskiego
zmordować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, zmordowaćduję, zmordowaćduje, zmordowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyczerpać, osłabić, zmęczyć kogoś, coś mocno; umordować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zmordować zwierzę ciężką… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
naharować się — dk IV, naharować sięruję się, naharować sięrujesz się, naharować sięruj się, naharować sięował się «spędzić wiele czasu na harowaniu, zmęczyć się harowaniem, długą, ciężką pracą; spracować się, zmordować się» Naharował się dosyć przez całe życie … Słownik języka polskiego
sfatygować — dk IV, sfatygowaćguję, sfatygowaćgujesz, sfatygowaćguj, sfatygowaćował, sfatygowaćowany 1. przestarz. «narazić kogoś na fatygę; zmęczyć, utrudzić, zmordować» Sfatygować kogoś czymś. 2. żart. «zużyć, zniszczyć» Sfatygować ubranie. Mocno… … Słownik języka polskiego
strudzić — dk VIa, strudzićdzę, strudzićdzisz, strudź, strudzićdził, strudzićdzony przestarz. «pozbawić sił, osłabić trudami, mocno zmęczyć; utrudzić, zmordować» dziś żywe w imiesł. biernym. Strudzeni żołnierze. Strudzone konie. Dzieci strudzone zabawą.… … Słownik języka polskiego
z- — {{/stl 13}}{{stl 8}}(w wyrazach, których tematy zaczynają się na samogłoskę, spółgłoskę dźwięczną oraz s, sz, h) {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przedrostek tworzący czasownik oznaczający osiągnięcie celu, skutku … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uznoić — dk VIa, uznoję, uznoisz, uznój, uznoił, uznojony zwykle w imiesł. biernym, książk. «bardzo zmęczyć; utrudzić, znużyć, zmordować» Ludzie uznojeni pracą w polu. Konie uznojone długą drogą. uznoić się rzad. «bardzo się zmęczyć; utrudzić się, znużyć… … Słownik języka polskiego
